سی و هشتمین پیشنشست همایش بینالمللی علوم انسانی اسلامی با عنوان «رویکردهای نوصدرایی و نوصدری در علم اجتماعی» در تاریخ ۹ آذرماه در شعبه قم موسسه حکمت و فلسفه ایران برگزار شد. در این نشست، دکتر سید علی سیدی فرد، پژوهشگر حوزه علوم اجتماعی، به ارائه مباحثی در زمینه تاریخ فلسفه و تفاوتهای دو جریان فکری نوصدرایی و نوصدری پرداخت. دبیر جلسه، دکتر مهدی خیاطزاده، نیز به بررسی و جمعبندی این مباحث پرداخت و فرصتی برای تبادل نظر میان اساتید حاضر فراهم شد.
به گزارش روابط عمومی موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران
سی و هشتمین پیشنشست همایش بینالمللی علوم انسانی اسلامی با موضوع «رویکردهای
نوصدرایی و نوصدری در علم اجتماعی» در تاریخ ۹ آذرماه در شعبه قم موسسه حکمت و
فلسفه ایران برگزار شد. این نشست با هدف بررسی و تحلیل رویکردهای نوین در علم
اجتماعی از منظر فلسفه اسلامی تشکیل گردید.
این جلسه با حضور پژوهشگران، اساتید و علاقهمندان به
حوزه علوم انسانی برگزار شد. دکتر سید علی سیدی فرد، پژوهشگر حوزه علوم اجتماعی،
به عنوان ارائهدهنده اصلی در این نشست حضور داشت و دبیری جلسه را دکتر مهدی خیاطزاده،
استادیار گروه حکمت عملی موسسه، بر عهده داشت.
دکتر سیدیفرد در ابتدای جلسه به تبیین جایگاه بحث از
مدخل تاریخ فلسفه پرداخت و به بررسی شیوههای مختلف تاریخنگاری فلسفه از دیدگاه
دو اندیشمند مهم، رورتی و نورمور، پرداخت. وی به تفصیل چهار شیوه تاریخنگاری
فلسفه از نگاه رورتی و سه شیوه از نگاه نورمور را تشریح کرد.
در ادامه، وی دو ویژگی کلیدی فلسفه اسلامی را به
عنوان مبنایی برای مقایسه دو جریان نوصدرایی و نوصدری معرفی کرد:
متافیزیکمحوری: تلاش برای بازگرداندن سایر علوم به
فلسفه.
تنوع منابع شناخت: شامل متن مقدس، شهود و عقلانیت.
دکتر سیدیفرد سپس به بررسی مختصات جریانهای فکری
نوصدری و نوصدرایی پرداخت و هشت تفاوت کلیدی بین این دو جریان را بیان کرد. این
تفاوتها شامل مواردی چون شیوههای استدلال، تمرکز موضوعی و نقاط ثقل در هر یک از
این رویکردها بود.
پس از ارائه دکتر سیدیفرد، دکتر خیاطزاده به جمعبندی
مطالب پرداخت و جلسه با برگزاری گفتگویی میان ارائهدهنده و اساتید حاضر ادامه یافت.
در این بخش، مباحثی درباره شیوه بحثی روش نوصدری و همچنین امتدادات علم اجتماعی بر
اساس اختلاف مبانی این دو جریان فکری مورد بررسی و تبادل نظر قرار گرفت.
این پیشنشست به عنوان بخشی از تلاشهای مستمر برای
گسترش دانش و پژوهش در حوزه علوم انسانی اسلامی و تبیین رویکردهای نوین در علم
اجتماعی برگزار گردید و با استقبال خوب شرکتکنندگان همراه بود. این نشست نشاندهنده
اهمیت و ضرورت بررسی دقیقتر رویکردهای فلسفی در علم اجتماعی است.